Laboratoria
To przestrzeń w której eksperymentujemy. To okazja dla nieznanych jeszcze szerszej publiczności pedagogów, żeby zaprezentować swoją technikę, warsztat lub po prostu siebie. Prowadzący są wybierani na podstawie nadesłanych zgłoszeń.
Karolina Mielczarek: Opowiadanie w ruchu - storytelling in movement
Podczas studiów na Uniwersytecie Maltańskim, zaczęłam rozwijać własne podejście do tańca, które nazwałam storytelling in movement, czyli opowiadanie w ruchu. Opowiadanie w ruchu to rodzaj tańca kreatywnego, który umożliwia pracę z ciałem z naciskiem na poszukiwanie i wydobywanie z ciała znaczeń i treści, i jest otwartą platformą do samoekspresji, samorozwoju, pracy twórczej i zbiorowej praktyki opowiadania, tzw. storytellingu.
Moja propozycja tańca otwarta jest dla każdej osoby. Warsztat bazuje na ruchu kreatywnym Rudolfa Labana, twórczym tańcu Evan Blanche, freudowskich skojarzeniach, procesie twórczym i praktyce storytellingu. Wspólne kreowanie opowiadania jest centralną częścią warsztatu, która umożliwia współpracę i współodczuwanie. W myśl umierającej tendencji do opowiadania i dzielenia się historiami, pragnę aby storytelling in movement kultywował praktykę opowiadania w społeczności i stał się częścią tańca, w którym możemy doświadczać siebie, innych i świata całościowo – fizycznie, mentalnie, emocjonalnie, społecznie. Każdy z nas potrafi ruszać się i opowiadać na swój jedyny, niepowtarzalny sposób, dzięki czemu możemy przeżywać siebie i dzielić się tym doświadczeniem z innymi, tworząc coś wspólnego, coś co wychodzi z pojedynczych ciał i łączy nas ze sobą – zbiorowe opowiadanie w ruchu.
BIO:
Jestem tancerką, edukatorką, choreografką, psycholożką i twórczynią Storytelling in Movement – metody zorientowanej na opowiadanie ruchem. Ukończyłam Ogólnokształcącą Szkołę Baletową w Łodzi oraz Uniwersytet Maltański, studiując teatrologię i psychologię. Pracowałam jako tancerka w Polsce, Portugalii, Izraelu i na Malcie. Tworzyłam choreografie i przedstawienia dla różnych grup odbiorców, dzieci, dorosłych i osób starszych. Współpracowałam m.in. z Bożeną Eltermann, Idit Hermann, Moniką Czyszek, Dr Mario Frendo. Jestem także pedagogiem tańca terapeutycznego Dance for Parkinson’s dla osób z chorobą Parkinsona. W swojej pracy podkreślam nierozerwalność połączenia ciało-umysł/ ruch-myśl, którą wykorzystuję podczas warsztatów, spotkań oraz w innych działaniach edukacyjnych i terapeutycznych z dziećmi, dorosłymi i osobami starszymi w Polsce i za granicą.
Maja Ludwikowska: Zoga Movement
Zoga movement jest to koncepcja ruchu, która oparta jest o system mięśniowo – powięziowych Taśm anatomicznych (Anatomy Trains). Sesję ruchowe są przeznaczone tak naprawdę dla każdego kto chce lepiej ustawić swoje ciało w przestrzeni, gdyż koncepcja ta poddaje próbie wszystkie możliwe relacje naszego ciała do siły która na co dzień działa na Nas czyli do siły grawitacji. Metoda ta daje możliwość eksploracji oraz przywrócenie prawidłowego oddziaływania poszczególnych struktur wobec siebie w różnych anatomicznych płaszczyznach ciała czyli ich relatywnego ruchu względem siebie.
Podwaliny tej metody były zainspirowane między innymi pracą Idy Rolf ( twórczyni Rolfingu), czy Thomasa W. Myers’a ( twórca Anatomy Trains)
Zoga może przybierać formę:
indywidualnej podróży przez samo eksplorację własnego ciała (proces samoedukacji)
doświadczenia grupowych zajęć ruchowych
lub w sesjach jeden na jeden
W trakcie laboratorium doświadczymy zajęć grupowych.
BIO:
Pasjonatka wszelkiego ruchu i pracy z ciałem, pracująca na co dzień jako lekarz w Oddziale Rehabilitacji, absolwentka ŚUM w Katowicach, terapeuta manualny i ruchowy Zoga Movement® oraz nauczyciel jogi specjalizujący się w jodze powięziowej. Z ruchem różnego typu intensywniej ( joga, taniec) związana już od ok. 9 lat.
Regularnie szkoli się i poszerza swoją perspektywę w pracy z ciałem różnymi metodami jak np. praca na bliznach, integracja kości z siecią powięziową, integracja czaszki z siecią powięziową u Sharon Wheeler, czy też o kursy dotyczące ruchu dla osób starszych (kinezygerontoprofilaktyka).
Bartosz Jakubowski, Teresa Więcko: Kłirujemy Cyrkulacje!
Czy kontakt improwizacja i miłość to aktywności wysokiego ryzyka?
Jakie mam strategie przetrwania?
Chcemy was zaprosić do przestrzeni, która nie daje się łatwo zaklasyfikować, w której jest miejsce na nieheteronormatywność, na odmieńczość, na dziwność. Zapraszamy wszystkie osoby LGBTQ+ i osoby sojusznicze do wspólnego eksperymentowania w możliwie bezpiecznej i dostępnej dla różnych ciał przestrzeni.
W menu wegańska zupa z konsentem (praktyką świadomej zgody), radykalną troską, śpiewaniem miłosnych piosenek i inkluzywnym językiem.
Będziemy medytować przemieniając się w krowy, głaskać po uszach, oklepywać i badać granice. Uczyć się mówić głośne NIE i głośne TAK. Pobudzać wyobraźnię, pragnienia i struny głosowe. Zakochiwać się w sobie. Przytulać się sprawdzać jakości bycia razem. Karmić się wzajemnie piersią. Regulować system nerwowy w czasach ciągłych zmian i kryzysów. Budować odwagę i sprawdzać co jest możliwe „jeśli miłość jest silniejsza od strachu?” (Anya Cloud i Makisig Akin).
Tomasz Wiktor: Autoportret w Ruchu
„Autoportret w Ruchu” to spotkanie, angażujące uczestników do ekspresji całym ciałem w przestrzeni trójwymiarowej. Dzięki niemu uczestnicy będą mogli zapoznać się ze współczesnymi formami wyrazu własnego „ja” i stworzyć swój unikalny „Autoportret w Ruchu”.
Wspólne działania będą zmierzać ku połączeniu sztuki performatywnej, tanecznej i wizualnej. Kontakt z figurą ludzką, improwizacja z ciałem oraz praca portretem skłonić ma do zilustrowania twarzy jako zapisu historii wielowymiarowego człowieka i chęci zajrzenia pod jego społeczną/kulturową maskę.
BIO:
Absolwent Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu na Wydziale Grafiki i Sztuki Mediów. Były student L’Institut d’arts Visuels we Francji oraz Shanghai Normal University w Chinach. Uczestnik Otwartego Uniwersytetu Poszukiwań 2019-2022 w Instytucie im. Jerzego Grotowskiego.
Posługuje się wieloma formami ekspresji (od rysunku, przez performance, po instalacje interaktywne). Od 2009 roku rozwija autorski program komputerowy umożliwiający tworzenie obrazów w tzw. rzeczywistości rozszerzonej (XR). Udoskonala jednocześnie własną metodę pracy całym ciałem w środowisku holograficznym, zadając pytania, czy i w jakim stopniu artyści wizualni powinni rozwijać kreatywne umiejętności swojego ciała